Refractieve afwijkingen (Breekafwijkingen)

Scheelzien, ook wel “lui oog” of “wandelend oog” genoemd, is een aandoening waarbij één of beide ogen kunnen afwijken naar binnen, naar buiten, omhoog of omlaag.

Bij kinderen ouder dan zes maanden kan een wisselend scheelzien voorkomen. Dit kan in sommige gevallen normaal zijn, maar het is belangrijk dat het oogheelkundig onderzocht wordt om eventuele onderliggende problemen uit te sluiten.

Sommige kinderen worden geboren met scheelzien, terwijl het bij anderen het gevolg kan zijn van een verstoorde spierbalans in de oogspieren.

Tekenen en symptomen van scheelzien zijn onder andere: een kind dat scheel kijkt, moeite heeft met het inschatten van afstanden en voorwerpen oppakken, één oog dichtknijpt om beter te kunnen zien, of last heeft van duizeligheid.

Een vroege diagnose van de onderliggende oorzaak is essentieel om blijvend verlies van het gezichtsvermogen te voorkomen. De behandeling van scheelzien kan op verschillende manieren gebeuren: door het afdekken van het sterke oog om het zwakkere oog te stimuleren, het dragen van een bril, gebruik van oogdruppels, oogspieroefeningen of een operatie om de stand van de ogen te corrigeren.

Presbyopie is een natuurlijk evoluerend proces waarbij het steeds moeilijker wordt om scherp te zien van dichtbij naarmate men ouder wordt.

Plotseling wordt het lezen van een krant of een menukaart lastig, tenzij men deze op armlengte houdt — vaak met veel moeite en visuele vermoeidheid tot gevolg.

De ooglens, het zogenaamde kristallijn, werkt als een natuurlijke lens die het mogelijk maakt om scherp te stellen en beelden op het netvlies te projecteren. Vanaf de leeftijd van ongeveer 40 jaar verliest deze lens echter geleidelijk haar soepelheid en flexibiliteit. Ze kan zich niet meer voldoende bollen om goed scherp te stellen op dichtbijgelegen objecten.

Het resultaat is dat het oog nabije voorwerpen niet meer scherp en duidelijk waarneemt. De beelden worden wazig, omdat de focus achter het netvlies valt. Dit leidt tot toenemende moeilijkheden bij het zien van dichtbij.

Iemand met astigmatisme ziet objecten vervormd omdat de lichtstralen slechts gedeeltelijk op het netvlies worden gefocust. Slechts een deel van het beeld wordt op het netvlies geprojecteerd. Astigmatisme kan zich zowel op zichzelf voordoen als in combinatie met bijziendheid (myopie) of verziendheid (hypermetropie).

Astigmatisme kan gecorrigeerd worden door het hoornvlies aan de meest gebogen kant te vervlakken en/of de vlakste kant te buigen, zodat het hoornvlies perfect rond wordt.

Deze aandoening kan al vanaf de kindertijd beginnen of zich pas op latere leeftijd ontwikkelen. Een eenvoudige correctie is mogelijk als het de oorzaak is van zichtproblemen. Enkele tekenen en symptomen van astigmatisme kunnen hoofdpijn, vermoeide ogen, moeite met lezen en algemene vermoeidheid zijn.

Afhankelijk van de ernst kunnen een bril of contactlenzen nodig zijn. Refractieve chirurgie met een laser kan astigmatisme tot 5 dioptrieën corrigeren.

Verziendheid wordt vaak gekarakteriseerd door een oog dat te “kort” is. Het zicht is dichterbij waziger dan op afstand.

Het is vaak al vanaf jonge leeftijd aanwezig en kan soms spontaan corrigeren met de groei van het kind.

Als het aanhoudt tot de volwassenheid, kan de hypermetropie worden gecorrigeerd door de cornea meer gebogen te maken met behulp van een laserbehandeling.

Hypermetropie kan gecorrigeerd worden met een bril, contactlenzen of refractieve chirurgie, waardoor de projectie van het beeld op het netvlies wordt verplaatst, zodat het zicht scherp wordt.

Er zijn verschillende tekenen en symptomen, waaronder: een permanente scheelzien of alleen wanneer het kind moe is, wat leidt tot wrijven in de ogen, gebrek aan interesse voor school met een scheve houding bij het schrijven, het kind houdt boeken te dicht bij het gezicht wat leidt tot misselijkheid na het lezen.

Amblyopie wordt gekenmerkt door een verminderd gezichtsvermogen in een anatomisch gezond oog, dat er echter niet in slaagt om correcte visuele signalen naar de hersenen te sturen.

Dit komt doordat het oog en de hersenen tijdens de vroege ontwikkeling niet goed samenwerken. Het oog wordt als het ware “uitgeschakeld” door de hersenen, die de voorkeur geven aan het andere, beter ziende oog.

Amblyopie is in de meeste gevallen te voorkomen of te corrigeren, op voorwaarde dat de onderliggende oorzaak vóór de leeftijd van zes jaar wordt behandeld. Vroege opsporing en behandeling zijn dus essentieel voor een goede visuele ontwikkeling.

MYOPIE – HYPERMETROPIE – ASTIGMATISME	STERKE MYOPIE – STERKE HYPERMETROPIE
Niet-chirurgische behandeling Brillen Contactlenzen Flexibele lenzen Gasdoorlatende lenzen Torische lenzen	Refractieve chirurgie Artisan Phakic Intraoculaire Implantaten Artiflex Visian ICL
Refractieve chirurgie Excimerlaser: PKR Lasek Lasik Geleid door frontale golfaberrometrie	Bioptics Laser + phake intraoculaire implant (geen cataractoperatie uitgevoerd)
	Presbytie
	Niet-chirurgische behandeling Multifocale contactlenzen
	Presbyopiechirurgie Prelex (presbyopische lensvervanging)

  Multifocale implantaten

Myopie is een oogafwijking die wordt gekarakteriseerd door een te lang oog, waardoor de lichtstralen voor het netvlies worden gefocust.

De verre visie is wazig, maar de nabijvisie is scherp.

De correctie van myopie met brillen, contactlenzen of refractieve chirurgie heeft als doel de projectie van het beeld op het netvlies te verplaatsen, zodat het scherper wordt.

Myopie begint zich te ontwikkelen met de groei van het kind. Het is niet aanwezig vanaf de geboorte.

Vaak wordt myopie problematisch voor het kind rond de leeftijd van 9-10 jaar.

Veel voorkomende tekenen en symptomen kunnen wazig zicht op afstand zijn, het samenknijpen van de ogen voor schermen of het bord, en het veroorzaken van hoofdpijn.

Myopie is een oogaandoening waarbij het oog te lang is, waardoor de lichtstralen vóór het netvlies worden gefocust.

Het verre zicht is wazig, maar het dichtbij zicht is scherp.

De correctie van bijziendheid met bril, lenzen of refractieve chirurgie heeft als doel de projectie van het beeld op het netvlies te verplaatsen, zodat het scherper wordt.

Myopie begint zich te ontwikkelen tijdens de groei van het kind. Het is niet aanwezig vanaf de vroege kinderjaren.

Vaak wordt bijziendheid problematisch voor het kind rond de leeftijd van 9-10 jaar.

Veelvoorkomende tekenen en symptomen kunnen onder meer wazig zicht op afstand zijn, het samenknijpen van de ogen voor schermen of het bord, en het veroorzaken van hoofdpijn.